Płyta według technologii ma budowę jedno- lub wielowarstwową, najkorzystniej trójwarstwową o grubości nie mniejszej niż 18 mm, najkorzystniej 22 mm – 38 mm, i gęstość powyżej 500 kg/m3 , najkorzystniej 600–50 kg/m3. Przy czym w przypadku płyt trój- i więcej warstwowych zrębki warstwy środkowe wytworzone są ze zrębków zmieszanych z trocinami w ilości od 10% do 90%, przy czym najkorzystniej gdy udział trocin wynosi od 20% do 40% wagowych. Korzystnie, gdy w układach wielkowarstwowych warstwy zewnętrzne wytwarza się najkorzystniej ze znanych mikrowiórów, tj. frakcji wykorzystywanych do formowania warstw zewnętrznych trój warstwowych płyt meblowych.

Metoda wytwarzania płyty

Sposób wytwarzania płyt zrębkowych według wynalazku polega na tym, że pozyskane w rębaku i/lub z przerobu agregatowego i/lub zrębki przeznaczone do produkcji płyt pilśniowych (zrębki defibracyjne lub zrębki sortuje się na sitach o oczkach 50 x 50 mm, a pozostałą po przesortowaniu masę drewna można już wykorzystać w produkcji płyt. Korzystnie gdy sortowanie prowadzi się tak, że usuwa się z masy zrębków frakcję pozostającej na sicie o wymiarze oczka 40 x 40 mm. Korzystnie jest, gdy udział frakcji pozostającej na sicie o oczku 10 x 10 mm, a przechodzącej przez oczko 40 x 40 mm jest większy od 80%. Tak przygotowane zrębki poddaje się suszeniu, do uzyskania wilgotności od 1% do 20%. Przy czym w przypadku zastosowania kleju typu pMDI zrębki suszy się do uzyskania wilgotności 18%–20%. Trociny doprowadza się do podobnej wilgotności co zrębki, po czym formuje się kobierzec, a następnie prasuje się go stosując gęstości wyższe, tj. o od 20 do 100 kg/m3 , korzystnie 50 kg/m3 od powszechnie przyjętych, normatywnych zakresów w temperaturze minimum 180°C przez okres nie mniejszy niż 20 s/mm grubości płyty. Tak przygotowany materiał drzewny zaklejano żywicą MUF w ilości 8% suchej masy żywicy do suchej masy zrębków, 10% suchej masy żywicy do suchej masy trocin oraz 12% suchej masy żywicy do suchej masy mikrowiórów. Po uformowaniu kobierzec poddaje się wstępnemu prasowaniu na zimno, wywierając ciśnienie 2 MPa +/- 20%, a następnie kobierzec prasuje się w prasie głównej przy temperaturze płyt grzejnych 200°C, przy maksymalnym ciśnieniu 2,5 MPa, w czasie 25 s/mm grubości płyty. W przypadku ustrojów wielowarstwowych wilgotność wiórów warstw zewnętrznych może być nieznacznie, tj. 2% do 5%, większa od wilgotności materiału drzewnego (zrębki, trociny), przeznaczonego do formowania co najmniej jednej warstwy środkowej. W zależności od przyjętej technologii trociny mogą być zaklejane razem ze zrębkami, jednakże ze względu na większą powierzchnię właściwą trocin, korzystniej gdy trociny zakleja się osobno, a zastosowany stopień zaklejenia trocin jest od 10% do 20% większy niż stosowany do zaklejenia zrębków, a zaklejone osobno zrębki oraz trociny miesza się minimum 1–3 minut przed formowaniem kobierca, a klej jest wybrany spośród pMDI, żywicy MUF, PF lub UF. Płyty formowane są w sposób tradycyjny, typowy dla gęstości tradycyjnych płyt wiórowych. Jednakże ze względu na dużą niejednorodność stosowanych cząstek drewna korzystnie, gdy stosuje się gęstości wyższe, tj. od 20 do 100 kg/m3 , korzystnie 50 kg/m3 od powszechnie przyjętych, normatywnych zakresów w temperaturze minimum 180°C przez okres nie mniejszy niż 20 s/mm grubości płyty. 

Więcej informacji o technologii: 

• ciitt.up.poznan.pl

Technologia została opracowana w projekcie pt. OPTI_WOOD - Poprawa efektywności procesowej i materiałowej w przemyśle tartacznym, który jest finansowany ze środków NarodowegoCentrum Badań i Rozwoju, w ramach programu "Środowisko naturalne, rolnictwo i leśnictwo" BIOSTRATEG, nr umowy: BIOSTRATEG3/344303/14/NCBR/2018.

Kontakt z Brokerem Technologii

Centrum Innowacji i Transferu Technologii Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu

 Kolegium Rungego
ul. Wojska Polskiego 52

60-627 Poznań

 tel. (0) 61 846 62 63

e-mail: ciitt@up.poznan.pl