W ramach przedstawionej technologii opracowano sposób otrzymywania bio-komponentów do wytwarzania usieciowanych materiałów poliuretanowych z biomasy alg.

Proces upłynniania prowadzono przy użyciu trzech metod w celu dokładanego poznania jego specyfiki oraz późniejszej optymalizacji, mającej na celu opracowanie procesu zapewniającego jak najlepszą wydajność oraz możliwość otrzymania produktu o określonych właściwościach fizyko-chemicznych. Przedstawiona technologia zakłada, że otrzymane bio-poliole będą stanowiły nową „zieloną” alternatywę dla dostępnych handlowo, systemów poliolowych oraz pianek poliuretanowych.

Zakłada się również, że wytworzony ekologiczny bio-poliol spowoduje obniżenie ceny usieciowanych materiałów poliuretanowych otrzymywanych na bazie opracowanego substratu przy zachowaniu właściwości fizyko-mechanicznych końcowego produktu na tym samym poziomie. Finalnie, korzyścią przedstawianej technologii jest nie tylko innowacja produktowa (biopoliole), ale także wiążących się z nią wiele innych pośrednich efektów ubocznych.

Zastosowanie trzech metod upłynniania umożliwi opracowanie optymalnego procesu otrzymywania biokomponentów, które z powodzeniem będą mogły zastępować droższe, bardziej uciążliwe dla środowiska, petrochemiczne poliole w technologiach otrzymywania usieciowanych materiałów poliuretanowych.

Główne zalety/korzyści

• Technologia otrzymywania bio-polioli z biomasy alg i odpadowej gliceryny umożliwi otrzymanie bio-polioli o żądanych właściwościach fizyko-chemicznych (możliwość sterownia lepkością, liczbą hydroksylową oraz ciężarem cząsteczkowym).
• Wykorzystanie surowców naturalnych do syntezy polioli powoduje spadek ceny surowców o co najmniej 25-35% w porównaniu do ich petrochemicznych odpowiedników i w znacznym stopniu ogranicza emisje CO2. Stosowanie do produkcji bio-polioli biomasy alg oraz odpadowej gliceryny stanowi niewyczerpalną bazę surowcową.
• Zastosowanie w technologii otrzymywania bio-komponentów z biomasy alg oraz odpadowej gliceryny spowoduje rozwiązanie problemu z utylizacją odpadów przy produkcji biopaliw oraz przyczyni się do zmniejszenia kosztów produkcji materiałów poliuretanowych o co najmniej 15-30%.
• Opracowane bio-komponenty mogą stanowić eko-odpowiednik lub analog do handlowo dostępnych oligomeroli pochodzenia petrochemicznego. Biorąc pod uwagę kryteria stawiane komponentom stosowanych w przetwórstwie poliuretanów korzyścią będzie wprowadzenie na rynek materiałów poliuretanowych wysoko reaktywnego i tańszego komponentu hydroksylowego o obniżonej toksyczności.
• Bezodpadowa i proekologiczna technologia wytwarzania bio-komponentów, które mogą być stosowane nie tylko w technologiach otrzymywania materiałów poliuretanowych, ale również innych materiałów np. poliestrów.
• Zastosowanie w technologii otrzymywania materiałów poliuretanowych nowych komponentów hydroksylowych spowoduje obniżenie kosztów produkcji tych materiałów przy zachowaniu pożądanych właściwości użytkowych.

Kontakt z Brokerem Technologii
Centrum Transferu Technologii, Politechnika Gdańska

tel. + 48 58 348 66 40

e-mail: ctt@pg.edu.pl